- λυπητήριος
- λυπητήριος, -ία, -ον (Α)αυτός που προξενεί λύπη («τὸ λυπητήριον πρόσκαιρον, τὸ δὲ ὠφέλιμον διηνεκές», Ιωάνν. Χρυσ.).[ΕΤΥΜΟΛ. < λυπῶ + επίθημα -τήριος (πρβλ. δρασ-τήριος, μονασ-τήριος)].
Dictionary of Greek. 2013.
λυπητήριος
Look at other dictionaries:
λύπη — η (AM λύπη) 1. το δυσάρεστο συναίσθημα που προέρχεται από ψυχικό πόνο, η θλίψη, η στενοχώρια, η πικρία, σε αντιδιαστολή με τη χαρά (α. «με λύπη εγκάρδια εθεωρούσε όλα τα μνήματα», Σολωμ. β. «οὕτω κοινόν τι ἄρα χαρᾷ καὶ λύπῃ δάκρυά ἐστιν», Ξεν.) 2 … Dictionary of Greek
